La Cannelòre

O dù de frebbàre iève e iè la Cannelòre.
A cchèssa dì se uastàve u presèbbie. E ce non vacìive a ttìimbe a uastàuue, s’avèv’a tenè pe ttutte u-anne pezzìngh’a Natale ca menève.
Pò se pertàve la cannèle a benedìsce a la chièsie.
E cchèdda cannèle pò se mettève fore a la fenèste quànne chievève a delùvie o acquànne facèvene le trònnere. Acchesì Gesù alzàve n’ècchie de piatà a cchèdda case.
Ditte sop’a la Cannelòre:
“A la Cannelòre o nèveche o chiòve,u vìirne iè fòre”
Respònne la vècchia arraggiàte: “Nonn-è ffòre ce no vvène la Nenziàte”.
“Ce iè ssole e solecìidde”, “Sìme sèmb’a mmìinze vìirne”.
“A la Cannelòre, oggn’e gaddìne arrìve all’òve”.